استفاده از واقعيت مجازي در روانشناسي: ادراك بصري – ژورنال : Computational and Mathematical Methods in Medicine
با افزايش همهگيري ابزارهاي واقعيت مجازي (VR) در دهههاي گذشته، امكان استفاده از آنها در آزمايشهاي رواشناختي نيز ممكن شده است. استفاده از VR در روانشناسي مزيتهاي بسياري دارد. يكي از اين مزايا امكانات تقريبا نامحدود VR براي خلق محرك در محيطهاي بديع و انعطافپذير است. بسياري از محركهايي كه در جهان عادي خطرناك هستند و امكان مواجه آنها با درمانجو يا سوژه آزمايش وجود ندارد را با امنيت بيشتري در VR ميتوان شبيهسازي كرد. با پيشرفت پردازندههاي گرافيكي و پردازشگرهاي مركزي قويتر، VR اعتبار بومشناختي بيشتري نسبت به روشهاي مرسوم را نيز دارا است.
يكي از مزيتهاي واضح VR امكان ارائه محرك در سه بعد است. چنين امكاني در كنار كنترلپذيري بالاي محيط به آزمونگرها امكان بررسي فرآيندهاي شناختي مانند توجه در در كنار رفتارهاي كاركردي مانند برنامهريزي و شروع دستهاي از حركات را ميدهد. در تحقيقات باليني، VR قابليت ايجاد سناريوهاي از پيش تعريف شده و همچنين تغيير فركانس و فرم ارائه محرك را با بيشترين دقت ممكن دارا است. چنين ويژگيهاي مزيتي بسيار چشمگير نسبت به روشهاي متداول و مرسوم براي بسياري از درمانها و آزمايشات محسوب ميگردد.
علاوه بر اين، در VR امكان ارائه دروندادهاي حسي چندمداله (Multimodal Sensory Input) نيز وجود دارد كه شنوايي، بساوايي، بويايي و حركت را همزمان در محيط يا اشياء مورد استفاده به كاربر القاء ميكند. اين امر باعث غرق شدن (Immersion) كاربر در محيط مجازي شده و به آزمونگر امكان پياده سازي پروتكلهايي را ميدهد كه در شرايط عادي ممكن نيست. براي مثال ميتوان با استفاده از VR تجربهاي نزديك به واقعيت از ميدان جنگ، با صداي تفنگها، بوي باروت و لرزش تركشها را شبيه سازي كرده و در مواجهه درماني كهنه سربازان براي درمان PTSD از آن استفاده كرد. امكان ارائه دروندادهاي چندمداله با زمان پردازش ذهني سريعتري نيز مرتبط است، چراكه در صورت وجود چند درونداد، اطلاعات كاملتري جهت پردازش در اختيار سيستمهاي شناختي قرار ميگيرد.
در روشهاي مرسوم درماني/آزمايشي به دليل محدوديتهاي موجود، بسياري از آزمايشها صرفا به «اشاره و كليك» كردن تقليل پيدا كرده و بدين شكل از اعتبار بومشناختي آزمايشات كاسته ميشود؛ اما در VR اين محدوديتها حذف شده و به شكلي نزديكتر به واقعيت ميتوان واكنشهاي طبيعي كاربر نسبت به سناريوهاي بسياري را مورد بررسي قرار داد.
از آنجا كه بسياري از مزيتهاي VR ناشي از قراردادن كاربر در محيطي مجازي سرچشمه ميگيرد، مفهوم «حضور» جاي خود را در ادبيات مربوط به اين حوزه باز كرده است. از حضور براي نشان دادن «حدي كه كاربر احساس واقعا قرار داشتن در محيطي مجازي را دارد» استفاده ميشود. در صورت بالا بودن احساس حضور، واكنشها و عملكرد كاربر به عمل او در دنياي واقعي نزديكتر خواهد بود. اين مفهوم بسيار پراهميت است، اما متاسفانه اندازهگيري عيني آن دشوار است. براي مثال در تلاشهايي براي اندازهگيري حضور به شكل عيني، محققان در يافتند كه افزايش حضور با افزايش توجه نسبت به محرك در محيط و كاهش توجه نسبت به محرك غيرمربوط مرتبط است. فعاليت بيشتر مناطق جلويي و آهيانهاي با استفاده از EEG نيز در صورت حضور بيشتر گزارش شده است.
| https://www.deviantart.com/samihberge3 |
| https://www.zillow.com/profile/SamihBerge3 |
| https://www.indiegogo.com/individuals/28138870 |
- پنجشنبه ۱۱ آذر ۰۰ ۱۸:۵۱ ۶۰ بازديد
- ۰ نظر